Op deze blog zal nog maar zelden de tricolor kant worden belicht. Voor de nieuwe lezers dus even een korte uitleg, voor de bekenden een update. Tricolor slaat op Tricolor uit Rio oftewel Fluminense: sinds 1997 de club voor mij. Ik heb ze meegemaakt in de roemruchte jaren1997-2000 met degradatie naar tweede en derde divisie gevolgd door een return naar Serie A. De daaropvolgende jaren werd er wisselend gestreden om de titel of gevochten tegen degradatie. Het vechten ging beter dan het strijden, dus gemiddeld middenmoot. Vanaf 2007 is her echter ieder jaar sensatie. In 2007 werd voor het eerst in 23 jaar een nationale titel gewonnen, de beker.
In 2008 betekende dit deelname aan de Copa Libertadores (Zuidamerikaase variant van de Champions League). Na Heroische overwinningen op Sao Paulo en Boca Juniors werde de finale verloren na penalties, alleen omdat in de finale uitgescoorde doelpunten niet meer dubbel telden?!?! (4-2 3-1). De sfeer die tijdens deze beslissende wedstrijden in Maracana heerste zal door geen enkele club meer worden geëvenaard.
In 2009 kwam de dip na de hausse en stond Fluminense halverwege op een zekere degradatiplaats met 8 punten acheterstand op nummer eennalaatst en wetende dat er vier clubs degraderen. En toen stond het time de guerreiros (team van strijders) op. Een serie van negen overwinningen volgde en op de laatste speeldag had Fluminense genoeg aan een gelijkspel uit bij Coritiba een degradatieconcurrent. Het bleef 1-1 en op de dag dat Flamengo kampioen werd was het feest onder de Tricolores zo mogelijk nog groter.
In 2010 zette Fluminense de sterke lijn door en werd de eerste seizoenshelft als leider afgesloten. De tweede helft ging een stuk minder, maar de concurrentie wist ook niet stabiel te blijven. Hierdoor werd wederom in de laatste wedstrijd de eertse titel sinds 1984 behaald. Ik volgde de wedstrijden via internet op de zondagavond en vierde een bescheiden kampioensfeestje in de sneeuw.
De afgelopen zomervakantie hebben wij weer in Brazilië doorgebracht. Hoogtepunten voor mij waren de dag dat Tiago mee wilde naar Laranjeiras en zelf een wedstrijd zien in Engenhao. Tiago wilde nog geen wedstrijd mee, maar beloofde dat zodra Maracana weer heropent hij wel een keer mee wil gaan. Engenhao is het andere grote stadion in Rio. Het ligt verder weg, dus moest ik met de metro en trein (een ervaring op zich) naar het stadion. Supporters komen er niet graag dus het bleek vrij rustig te zijn, maar toch heeft die sfeer iets wat moeilijk te beschrijven valt en werd Ceara met 4-0 verslagen. Dit seizoen is er één van kwakkelen, vallen en opstaan, winnen en verliezen. Na 21 wedstrijden zijn er 10 gewonnen, 10 verloren en één gelijk gespeeld. Gisteren werd de tiende overwinning behaald na een 0-2 stand in de 82e minuut. Dit is Fluminense in een notedop. Ik heb dan ook stiekem hoop op een herhaling van de tweede seizoenshelft 2009 eindigend in een titel, ook al weet iedereen dat dit elftal te veel zwakke schakels kent.
Saudacoes Tricolores
No comments:
Post a Comment