Grunts vormen een gutterale zang techniek en zijn daarom zeer moeilijk te verstaan, met name door leken in het genre (met dank aan Wikipedia). De deathgrunt blijkt voor velen een onoverkomelijke hindernis bij het waarderen van de meer extreme metal soorten en dat terwijl in verschillende gevallen de muziek toch zeker aan zou moeten spreken. Hierbij bespreek één van mijn favoriete albums waar de grunt ruimschoots overheerst naast enkele cleane zang partijen en die mogelijk ook anderen over hun afkeer van grunts kan helpen. Het conceptalbum Crimson van Edge of Sanity.
Om te beginnen hebben we hier te maken met meestergrunter Dan Swanö uit Zweden. Voor sommigen misschien bekend van Nightingale (Progpower 2012) waar hij alleen zijn cleane vocals gebruikt of voor de Hollanders onder ons van Ayreon's Star One Hij kon indertijd niet mee op tour, dus voor hem geen gelikt zilver shirt van Lyda en Yvon. Hij valt onder de categorie grunters die wel te verstaan zijn (zeker meelezend met de teksten), wat het voor instappers nog makkelijker maakt om grunt muziek te waarderen. Een verdere makkelijke instapper is het feit dat de muziek hier zeker niet alleen death-metal betreft. Natuurlijk overheersen de agressieve delen, maar hier en daar wordt terug gevallen op een progressief rockend intermezzo of komen er meer heavy metal gerichte twingitaar partijen naar voren.Crimson bestaat uit één nummer van veertig minuten. Door de hierboven vermelde afwisselingen vliegen de veertig minuten om.
Het verhaal mogen jullie zelf weer lezen op internet: distant future / last generation planet earth / cannot bred anymore /offspring of the gods / the chosen one / the queen / new leader /a king with her clear blue eyes. geeft een kleine samenvatting.
Kortom deze CD heeft mij mede van mijn grunt-angst af geholpen en ik kan zeggen er is hierna een wereld met schitterende muziek voor mij geopend. Een aanrader derhalve! O ja, Crimson II is bijna net zo mooi.
No comments:
Post a Comment