De beste hardrock uit Ierland sinds Thin Lizzy en een waardig opvolger van deze klassieke band. Dit zijn de woorden van Bruce Dickinson na het uitkomen van de voorganger Purging the Past. De band was hier ook trots op en beschrijft dit in de bandgeschiedenis die in het boekje staat. Nu wil het geval dat ik al precies hetzelfde over de voorganger had gezegd, voordat ik wist dat BD mij ging quoten. Dit is namelijk een hele leuke ontdekking.
Ik las een paar jaar geleden over deze Ieren en vond hun clip The Road to Guantanamo op Youtube. Dat klonk niet verkeerd en de CD stelde niet teleur. Nu is de nieuwe CD uit en hoor ik zelfs enige vooruitgang. Deze band vermengt op een interessante manier muziek die jaren tachtig hardrock aandoet met een modern geluid en zelfs wat voorzichtig progressieve invloeden. Alhoewel dat laatste is misschien wat overdreven, ze draaien gewoon om ouderwets lekkere melodieën en de gitaar scheurt hier en daar kort door de bocht. De zanger zal voor sommigen een struikelblok kunnen zijn, met zijn wat hoge, schelle stem. Hij doet mij aan wat invloeden denken, maar ik kan de vinger er niet echt op leggen. Denk aan een mix tussen Kix en de oude Def Leppard qua zang.
En de muziek zelf bevat gewoon een standaard repertoir van uptempo, melodieus en balladachtig werk. Ik heb nog geen echte favorieten, want nog niet helemaal door en door gedraaid (komt dat tegenwoordig sowieso nog wel voor, CD's van begin tot einde kennen?) dus kan nog geen tips geven van nummers die mooi en representatief zijn (nou vooruit Leaning on an Arrow). Dat is toch wel het leuke aan Myspace en Youtube, je duikt in bands aan de hand van een recensie en ontdekt zo je nieuwe favorieten. Wegens vernieuwde vakantieplannen hoop ik ondertussen dat ze naar Fused Festival komen in het niet zo ver af gelegen Wales. Lijkt mij live een feestje.
No comments:
Post a Comment