Wednesday 29 February 2012

Lillian Axe - The Days Before Tomorrow


Heb ik net enkele weken geleden nog hun klassieker Love and War besproken bij DMJGH, komt nu de nieuwe CD uit en ja die is weer van zo'n niveau dat een bespreking wel nodig is. Dit is de eerste CD met nieuwe zanger Brian Jones, maar je hoort meteen het herkenbare Lillian Axe geluid. Opener Babylon begint met een mooi gitaarloopje, snel couplet en slepend refrein, oftewel typisch Lillian Axe.

Ik vond Lillian Axe altijd al de beste melodieuze hardrock band die er rond loopt en wie het tweede nummer Death Comes Tomorrow hoort zal geneigd zijn het volledig met mij eens te zijn.  Steve Blaze is één van de beste gitaristen in dit genre en schrijft daarnaast ook nog eens verschrikkelijk mooie nummers. Hun naar mijn mening beste nummer ooit stond op de voorganger Deep Red Shadows; "Under the Same Moon", maar op deze CD staan naast het net genoemde Death Comes Tomorrow nog een hele rits Klassiekers van morgen. In andere recensies komt de term spanningsboog nog wel eens voorbij. Lillian Axe zijn de absolute grootmeesters in deze bogen, want vrijwel elk nummer kent een ingebouwde spanning en emotie die er om schreeuwt om uit te breken.

Nog een punt dat ze boven de concurrentie uit laat springen is dat zij zowel in de jaren tachtig/negentig als na hun reünie in 2007 allemaal platen van heel hoog niveau hebben uitgebracht. Dit is al CD nummer 4 sinds 2007 en allemaal kunnen ze de vergelijking met Love and War/ Poetic Justice / Psychoschizohrenia prima doorstaan. Hiernaast zijn er ook al verschillende zangers voorbijgekomen, maar zitten ze allemaal erg in dezelfde richting, waardoor ze live ook dertig jaar catalogus kunnen doorlopen. Niet elke band kan zeggen dat ze tegenwoordig na een reünie nog steeds hun hoogtepunten evenaren (House of Lords komt misschien in de buurt)

En dan komen we bij live. Natuurlijk staan ze weer heel hoog op mijn lijst van graag te zien. Ze komen in Oktober naar Engeland Firefest, maar dat is twee weken na Progpower en moeilijk in te plannen. Hopen op een terugkeer naar het Paard. Want daar stonden ze in 1993/94 opeens spontaan hun album Psychoschizophrenia te pluggen. Ik kon toen ook erg waarderen dat de radio-hit/ballad Promised Land vrolijk werd overgeslagen omdat er op de nieuwe CD ook ballads stonden en er wel genoeg gerockt moest worden.

Absolute aanrader van mijn melodieuze favorieten, kopen dus!

No comments:

Post a Comment