Deze moet je gehoord, gezien en gevoeld hebben, Nu we toch een breedbeeld tv en blu-ray speler hebben kon ik de verleiding niet weerstaan om bij de laatste CD bestelling ook de blue-ray Dio - Holy Diver Live toe te voegen. Deze opname stamt uit de 2005 toer waar het gehele album integraal werd gespeeld. De opnames komen uit Londen, maar zelf heb ik de show destijds met Sergio in de Effenaar gezien. En als je de beste zanger ooit met een goede band (Doug Aldrich, Rudy Sarzo, Simon Wright en Scott Warren) een klassieker van de buitencategorie laat spelen, dan kan er natuurlijk weinig mis gaan en dat gebeurt dan ook niet. Naast het Holy Diver album staan er nog verschillende nummers uit de catalogus van Rainbow, Black Sabbath en Dio op de setlist, maar laat ik het hier bij het album zelf houden.
In 1983 kwam Dio met zijn eigen band ijzersterk terug na zijn vertrek uit Black Sabbath. Drummer Vinnie Appice kwam mee van Black Sabbath en bassist Jimmy Bain was bekend van Rainbow. Op gitaar was daar opeens een nieuwe held: de tot dan toe vrij onbekende Vivian Campbell. Na een hoofdrol op de eerste Dio LP's verscheen hij later bij The Riverdogs, Whitesnake en Def Leppard. Bij elkaar duidelijk een band uit de eredivisie van de traditionele hard rock.
Stand up and Shout! Dio wist altijd dat een album met een snelle knaller het lekkerste op gang komt. Dit nummer heeft de live set lang gevuld omdat het iedereen bij de kladden neemt en goed door elkaar schudt. En opstaan en meeschreeuwen natuurlijk. Hierna opent een dreigend keyboard intro de titeltrack Holy Diver. Dit zware mid tempo nummer laat de stem van de heavy metal schitteren. Zelfs live met zijn begin zestig jaar nog steeds goed voor kippenvel. De volgende nummers Gypsy en Caught in the Middle zijn nooit echte live klassiekers geworden, maar blijken nu de tand des tijds goed doorstaan te hebben. Dit is een voordeel van het spelen van traditionele Heavy Metal, de nummers zijn tijdloos. Powerballads zijn rustige openers, die over het algemeen stevig kunnen omslaan om vervolgens vlak voor dan wel helemaal aan het einde weer terug te vallen op de rustige melodie van het begin. Don't Talk to Strangers is misschien wel het beste Dio nummer ooit, al was het maar om mee te bleren met de women, 'cause they only bring you Down. Tevens is dit een standaard voor powerballads die nooit meer ge-evenaard gaat worden.
Kant B opent met het weer wat zwaardere Straight Through the Heart, waarna Invisible de ballad van het album is, met natuurlijk wel een versnelling tot stevig na een kleine minuut. Rainbow in the Dark heeft mij altijd in de war gebracht. De overheersende keyboards maken dit een commercieel aandoend deuntje. Maar op de één of andere manier zit hier toch een heerlijk gevoel in en hoorde het live gewoon bij de standaard set waar het publiek zo lekker op en neer kon springen. Afsluiter is het bereheavy Shame on the Night. Een slepende beuker overvleugeld door de goddelijke stem.
We zijn nu bijna 30 jaar verder en luisteren naar dit album blijft nog steeds een heel nuttig besteed uurtje. Aandachtig Kunst opnemen werkt namelijk rustgevend, inspirerend, geestverruimend en relaxend. Dio was de grootste en het weerzien op blu-ray doet beseffen dat we hem nog steeds missen. Dio zou nog steeds de meeste bands wegblazen op welk festival dan ooit. Live zullen we hem blijven missen, maar op LP, CD en nu ook blu-ray zal hij regelmatig tergkomen.
\m/ \m/
No comments:
Post a Comment