Het moet begin 1993 geweest zijn, want toen ik de volgende dag Absolutely Live wilde gaan halen bij Kees CD, bleek Bone die dag te zijn uitgekomen. De avond waar ik het over had was de eerste kennismaking van Nederland met de Riverdogs en vice-versa. In Nederland was het debuutalbum met Vivian Campbell goed ontvangen. Hij was er al niet meer bij, want speelde in de eredivisie met Whitesnake en Def Leppard. Wel aanwezig waren Nick Brophy op gitaar en Rob Lamothe op gitaar en vocals. Nu bleek Rob live gezegend met een van de mooiste stemmen in het circuit. Wat was de verbazing wederzijds groot. De band wist niet wat ze overkwam toen ze een volle Melkweg de hele show mee zag zingen, en het publiek wist niet wat ze overkwam met deze geweldige live-band. Het mooiste was dat iedereen aanwezig dit ook voelde en dit concert alleen hierdoor al voor altijd in mijn top tien beste concerten ooit zal blijven staan.
De volgende twee jaren kwamen ze zeer regelmatig terug, met gedenkwaardige optredens in Hardrock cafe Amsterdam (Koninck voor die meneer), een bezoek aan Aardschokdag met Dream Theater en Warrior Soul, een tour met Tyketto en Shotgun Symphony met zelfs een thuiswedstrijd in het Paard. Ook mooi waren de concerten met Psychotic Waltz, waar onze inmiddels behoorlijk aangegroeide groep Riverdogs volgers in tweeën viel, zij die Psychotic Waltz wel begrepen en zij die dat ver boven de pet ging.
En toen was het over. Geen succes geen nieuw album en Rob Lamothe Solo. Dit waren ook mooie shows (die stem he) maar het werd wel met de CD gemoedelijker. Mooi was de soloshow in hotel Winston, waar vooraf een zangeres met voormalig Kiss gitarist nog enige Kiss army leden binnen bracht, zaten wij daarna twee meter tegenover Rob en band verzoekjes in te dienen, die dan ook gespeeld werden. Zijn zegetocht in Rootz heb ik gemist, want toen woonde ik al in Rio en daar had nog nooit iemand van ze gehoord.
En nu is het 2011 en zijn ze terug. Ik voelde mij verplicht om de nieuwe mini World Gone Mad vooraf te bestellen. Enigszins verrast door de zeer snelle bezorging ging ik er eens goed voor zitten. Al snel bleek ik na één draaibeurt geen oordeel te kunnen geven. Nu ben ik een aantal luistersessies verder en durf ik voorzichtig een mening te geven.
De mini duurt slechts 25 minuten en bevat ook nog eens een live cover. Dit terwijl er wel 8 nummers op staan, dat is dus gemiddeld slechts drie minuten. Lang leve het liedje en de stem is dan ook het motto.
De eerste keer durfde ik niet gelijk in de pen te klimmen wegens enige teleurstellingen, maar met de dag wordt de CD steeds beter. Ik geloof ondertussen dat dit gewoon een hele goede CD is. De opener World Gone Mad, is het sterkste nummer. Hier is nog enig uptempo werk te bespeuren en het refrein zingt lekker mee. Hierna komen verschillende nummers die bij het eerste gehoor ook op een solo CD van Rob Lamothe hadden kunnen staan. Iets vaker draaien leidt toch tot de conclusie dat dit wel wat steviger is, en er ook op gitaar nog wel eens een solo voorbij komt. Eigenlijk waren de eerste twee studio CD's ook niet zo hard en halen de nieuwe nummers toch vaak het niveau van de debuut CD of Bone.
Concluderend zijn er eigenlijk maar twee openstaande verzoeken mogelijk. Graag blijven opnemen en bij voorkeur een volledige CD en verder voor de volledige Riverdogs ervaring graag weer een tour door Nederland want Riverdogs moet je toch vooral live zien en horen.
No comments:
Post a Comment