Zelden was een keuze zo makkelijk. De bands die de beste progmetal CD's van 2011 en 2012 hebben afgeleverd (of in ieder geval mijn top drie halen) samen in de Boerderij. Misschien was er een beetje druk dat ik dezelfde week Galahad en Lillian Axe al had gezien en maandag voor een weekje naar Brasil ben vertrokken, maar dat kon een bezoek met Hans en Magchiel niet tegenhouden. Een gedeelde headliner show, dus altijd benieuwd wie er mag aftrappen.
Dat bleek dus Haken te zijn, tot vreugde van Hans en naar later bleek ook Magchiel. Haken maakt het zichzelf namelijk niet makkelijk. Zij houden van afwisseling en gaan dan ook regelmatig wanneer zij in een lekkere riff zitten opeens de hoek om, waarbij geen enkele muzieksoort wordt geschuwd. Zo kan je dus van headbangen opeens naar een cabaret achtig hoempa ritme gegooid worden. Ik vind dat ze die drang steeds beter onder controle krijgen en de nieuwe CD Visions kent al veel minder twist dan hun debuut album. Aangezien de nieuwe CD een conceptalbum is, werd deze in zijn geheel gespeeld. Nadeel hiervan is dat de set geen verrassingen kent en wegens de speelduur van ergens rond de 70 minuten, zat er ook geen toegift in. Maar wat waren ze weer goed, en wat een gitaristen heeft deze band. Het gepiel om met Magchiel te spreken, herinnert aan Guthrie eerder dit jaar en dus stonden de gitaar fetisjisten weer met open mond naar het podium te staren.De hele band presteerde goed en voor mij bewezen ze nogmaals dat ze misschien wel de beste nieuwe band van de afgelopen vijf jaar zijn.
Afsluiter was dus Headspace. Deze band heeft pas één CD dus ook die werd helemaal gespeeld. Naast de grandioze instrumentalisten hebben zij nog een duidelijke troef die onderscheidend werkt. Ene Damian Wilson op zang. Ik denk dat er momenteel weinig betere zangers rond lopen en naast een prima stem, heeft hij ook altijd een sympathieke uitstraling. Deze keer niet door de zaal heen rennend, hielt hij zich aan de iets statischer prog presentatie, maar wat zong hij weer mooi. Van keihard tot de ballad Soldier klonk alles verschrikkelijk goed. Nu ik even terug lees, merk ik dat ik de rest van de band tekort doe. Luisterend naar de eerste drie minuten Stalled Armageddon zonder zang is het meteen al genieten. Instrumentaal is dit op elk gebied van de buitencategorie en bassist Lee Pomeroy hoop ik met It Bites ook nog eens te zien. De live uitvoeringen bewezen dat dit inderdaad de ontdekking van 2012 is en zij Haken misschien van de zojuist omschreven troon stoten. Wanneer zelfs Magchiel na afloop naar de CD verkoop rent om I Am Anonymous aan te schaffen weten de kenners (van Magchiel en muziek) genoeg.
Dat bleek dus Haken te zijn, tot vreugde van Hans en naar later bleek ook Magchiel. Haken maakt het zichzelf namelijk niet makkelijk. Zij houden van afwisseling en gaan dan ook regelmatig wanneer zij in een lekkere riff zitten opeens de hoek om, waarbij geen enkele muzieksoort wordt geschuwd. Zo kan je dus van headbangen opeens naar een cabaret achtig hoempa ritme gegooid worden. Ik vind dat ze die drang steeds beter onder controle krijgen en de nieuwe CD Visions kent al veel minder twist dan hun debuut album. Aangezien de nieuwe CD een conceptalbum is, werd deze in zijn geheel gespeeld. Nadeel hiervan is dat de set geen verrassingen kent en wegens de speelduur van ergens rond de 70 minuten, zat er ook geen toegift in. Maar wat waren ze weer goed, en wat een gitaristen heeft deze band. Het gepiel om met Magchiel te spreken, herinnert aan Guthrie eerder dit jaar en dus stonden de gitaar fetisjisten weer met open mond naar het podium te staren.De hele band presteerde goed en voor mij bewezen ze nogmaals dat ze misschien wel de beste nieuwe band van de afgelopen vijf jaar zijn.
Afsluiter was dus Headspace. Deze band heeft pas één CD dus ook die werd helemaal gespeeld. Naast de grandioze instrumentalisten hebben zij nog een duidelijke troef die onderscheidend werkt. Ene Damian Wilson op zang. Ik denk dat er momenteel weinig betere zangers rond lopen en naast een prima stem, heeft hij ook altijd een sympathieke uitstraling. Deze keer niet door de zaal heen rennend, hielt hij zich aan de iets statischer prog presentatie, maar wat zong hij weer mooi. Van keihard tot de ballad Soldier klonk alles verschrikkelijk goed. Nu ik even terug lees, merk ik dat ik de rest van de band tekort doe. Luisterend naar de eerste drie minuten Stalled Armageddon zonder zang is het meteen al genieten. Instrumentaal is dit op elk gebied van de buitencategorie en bassist Lee Pomeroy hoop ik met It Bites ook nog eens te zien. De live uitvoeringen bewezen dat dit inderdaad de ontdekking van 2012 is en zij Haken misschien van de zojuist omschreven troon stoten. Wanneer zelfs Magchiel na afloop naar de CD verkoop rent om I Am Anonymous aan te schaffen weten de kenners (van Magchiel en muziek) genoeg.
No comments:
Post a Comment