Kevin Moore was medeoprichter van Dream Theater en tijdelijk toetsenist bij Fates Warning. Zijn eerste solo project kwam uit onder de naam Chroma Key, waarvan dit de tweede CD is. Wie nu geïnteresseerd opspringt en iets in het straatje van deze progmetal grootheden verwacht, kan gelijk weer gaan zitten.Chroma Key heeft helemaal niets te maken met metal, heel weinig met prog en toch zet ik hem in de categorie Deze Moet Je Gehoord Hebben. Een uitleg.
Naast mijn favoriete stromingen prog metal en prog rock, luister ik ook regelmatig naar Hardrock, Heavy Metal, Melodic Rock en soms naar Pop Prog, Extreme metal, of Technical Death Metal.Wanneer ik echter iets totaal anders wil horen wat nergens op lijkt dat ik al heb of waardeer, dan komt Kevin Moore goed van pas. Ik heb geen idee hoe ik zijn muziek moet omschrijven. Electronisch, atmosferisch, sfeervol, dromerig, verhalend? wie zal het zeggen.
Wel kan ik vertellen, dat Get Back in the Car dwingend overkomt en dat Another Permanent Address één van mijn all-time favoriete pop liedjes met bovengenoemde beschrijvingen is. Nice to Know is inderdaad leuk om te kennen Lunar is briljant met een beschrijving van de crew astronauten, die allemaal lijken te rusten. Oftewel er gebeurd helemaal niets en er wordt live radio verslag van gegeven, met een leuk ondersteunend deuntje.When You Drive is irritant, maar Subway kent weer een leuke tekst, Astronaut Down kent de klassieke zin: So I found myself, back in the bachelor scene, feel like an astronaut in a submarine. You Go Now sluit mooi sfeervol instrumentaal af..
Ik hoef deze CD ook niet elke week of maand te horen, maar wanneer ik hem draai bij voorkeur met koptelefoon op, blijft het een aparte ervaring. Absoluut niet geschikt voor mensen die graag weten waar ze aan toe zijn, maar wat mij betreft een aanrader om eens naar te luisteren op een willekeurige sombere dag.
No comments:
Post a Comment