Progpower is thuiskomen. Dat begint al in de trein bij het verbazingwekkende station Horst-Sevenum waar geen huizen staan, maar dit jaar tientallen studenten uitstappen. Vervolgens staan er altijd wel Progpower gangers op de bus te wachten in Venlo en komen we tenslotte thuis op camping de Berckt. Bij de receptie leggen ze al niet meer uit hoe we bij de sta-caravan moeten komen en vertellen ze ook niet dat dit jaar de laken pakketten zelf opgehaald moeten worden. Als we vervolgens op onze huurfietsen langs het bord welkom in Progpower city rijden zijn we er helemaal klaar voor. Zoals gebruikelijk zijn Hans en ik er vanaf de eerste band bij en komen gedurende de avond John, Gwenda, Peter en Mary binnen.
Dit jaar heeft een goede bezetting , maar wordt het toch aansturen op de alles verpletterende afsluiter Redemption (hopen dat Ray Alder enigzins goed bij stem is). De vrijdag kent voor mij al een verwacht hoogtepunt in Subsignal maar eerst komt uit Enschede The Barstool Philosophers het festival openen. Ik kende de band nog niet, maar had wel enkele positieve recensies over ze gelezen vooral in Duitse bladen en sites. Mijn Duitse Progpower vriend Klaus vertelde mij ook dat hij hun CD goed vond en benieuwd was naar de band live. De eerste opmerking van hem was dan ook dat ze er heel anders uitzagen dan verwacht. Nu maakt dit niets uit, maar met een goede zanger die klinkt als Geoff Tate in betere tijden, verwacht je onbewust toch Queensryche klonen. Het bleek gewoon een groep tukkers in alledaagse outfit te zijn. De zanger had wel een grote tatoo op zijn onderarm, waar voor zover ik het kon lezen doorgekrast Bryan Ruiz stond. De muziek dan. Die was erg goed, alle instrumenten en de al genoemde zang kwamen prima uit de verf. De nummers bleven niet direkt hangen, maar het grootste manko voor mij, was het gebrek aan up-tempo nummers. Het bleek dus een goede opener, maar de nadruk lag wel op langzaam opwarmen.
Hierna kwam Subsignal en mijn verwachtingen lagen heel hoog. Ik vond Sieges Even goed op Progpower van een paar jaar terug, Ik vond Subsignal goed aan de Loreley 2009 en draai hun CD nog graag. Hiernaast heb ik ontdekt dat voor mij de laatste jaren de tweede band van de vrijdag avond nog maar heel moeilijk overtroffen kan worden. 2008 kende Atrox, 2009 kwam ik uit het ziekenhuis, 2010 kende Leprous en dit jaar dus Subsignal.
Wel alle hooggespannen verwachtingen werden wat mij betreft ruimschoots waar gemaakt. Op CD klinken ze rustig en goed, live komt er zelfs wat meer pit bij en was het een uur lang genieten van een mix eerste CD, nieuwe nummers en wat Sieges Even werk. Het grootste verschil met hun voorgangers is de uitstraling van de band en met name de zanger. Arno Menses de half rotterdammer/duitser komt gewoon zelfverzekerd over en heeft een hele goede stem. Met gitarist Marko Steffen staat er ook een hele grote kleine man op het podium en voor deze avond was er ook een leuke achtergrond zangeres meegekomen, die Peter niet wilde zien omdat hij nog moest eten. Dit werd dus waar ik op gehoopt had, met na afloop gelijk halen van nieuwe CD en T-shirt. Daar stond toch vaak kritische Andrew, die het ook had begrepen en net zo had genoten. Nu we het toch over kritische luisteraars hebben, Hans vond ze ook weer goed en nog beter dan op CD. Vrijdagavond bij deze al geslaagd.
De afsluiter van de Vrijdag kwam uit Stockholm en heet Seventh Wonder. Ik vind ze wel leuk op CD, maar zoals wel vaker heb ik problemen om na een heel goed concert te kunnen genieten van een wel aardige band. Het was voor mij misschien beter geweest als ze voor Subsignal hadden gespeeld. Nu vielen ze in de categorie van Paganś Mind een paar jaar geleden. Leuk voor drie kwartier support act, maar voor mij te lang als afsluiter. Ik vond de pakjes erg mooi, maar volgens mij wel warm en de show iets te glad. De muziek is wel goed, maar helaas verkeerde timing om veel indruk op mij te maken.
Afsluitend was de vrijdag de dag waarop ik gehoopt had door de hele goede set van Subsignal. Bovendien kennen we dit jaar een Progpower primeur in zomerse temperaturen. Het is nu erg prettig buiten staan en het bleef nog lang stil in de garderobes. Net even het bier eruit gelopen en vandaag klaar voor veel vraagtekens. Ik hoop op een sterk In Mourning en ben benieuwd naar Long Distance Calling, waarvan morgen verslag.
No comments:
Post a Comment