Ihsahn - Eremita

Ihsahn komt uit de Black Metal scene (Emperor), maar laat dit vooral geen reden zijn om gelijk te stoppen met lezen. De vorige solo CD (After) was al één van de meest aangrijpende CD's ooit en nu heeft hij gewoon weer een nieuwe mix van melancholie, aggressie en waanzin in elkaar geknutselt. Hulp hierbij komt van Devin Townsend, Jeff Loomis (Nevermore) en de zanger van Leprous. Allen voegen hun typische eigen geluid toe en sluiten naadloos aan bij de sfeer van deze CD.

Meest opvallend is het typische metal instrument de saxofoon. Gespeeld door Jorgen Monkeby van Shining ben ik meteen weer geïnteresseerd in zijn eigen band. Dit instrument komt in enkele nummers terug en net als bij After worden hele nieuwe niveaus van emotie bereikt met deze combinatie.

Mensen die nog op zoek zijn naar dramatische nummers voor hun begrafenis moeten eens naar Grief/ The Grave luisteren. Waanzinnige plaat.die eigenlijk gewoon op Progpower gespeeld dient te worden (had ik Martijn al voorgesteld, tijdens Obscura, niet gelukt dus volgend jaar dan maar).

DMJGH 13: Sigma 5 - Busca

Brazilië en metal: dan denk je al gauw aan Sepultura of Angra en voor de iets meer inside kenners misschien aan Krisiun, Almah, Thessara of Deventter. Maar ik heb natuurlijk door de jaren heen iets dieper in de scene kunnen duiken en kan dan ook verschillende bands voorstellen die waarschijnlijk niet zo snel onder de aandacht komen in Europa. Nog steeds loop ik de speciaal zaakjes af bij een bezoek aan Rio en zo kwam ik de laatste keer terug met Blue Mammoth (ook positief ontvangen in iO Pages en op DPRP) en het op Ayreon lijkende Genesis Experiment.

Wanneer je echter de markt verruimt naar bands die in het Portugees zingen, kom je uit bij mijn favoriete Braziliaanse progmetal band aller tijden: Sigma 5. Op het ijzersterke debuut Initium legden ze in het nummer XXX Rated al uit waarom ze in het Portugees zingen (ze willen immers iets uitdrukken en in een taal die je niet beheerst gaat dat niet zo makkelijk)  Op deze CD stond ook de klassieker Eu sou de Rio (Ik kom uit Rio) een prachtige ode aan de mooiste stad ter wereld, inclusief problemen en stelende politici. Volgens mij bestaat de band niet meer en dat is jammer. Hun tweede CD is namelijk van erg hoog niveau en bevat alles wat Progmetal zo aantrekkelijk maakt. Stevige gitaar muren, snelle solo's afwisselend drumwerk, toetsen dekens, mooie ballads (Ponto Zero!!) en teksten die ergens over gaan, maar dan moet je weer wel Portugees kunnen lezen.

Negen nummers tussen de 4:30 en 9:30 geven een uur genieten van de afwisseling die deze zwaar onderschatte band voor elkaar kreeg. Ik kan hun keuze voor het Portugees wel waarderen, maar besef ook dat een internationale doorbraak zo wel erg moeilijk wordt. Volgende keer in Rio ga ik wel op zoek naar eventuele nieuwe bands van de leden, want zulke goede muzikanten kunnen niet opeens stoppen met spelen lijkt mij.

In de categorie deze moet je gehoord hebben is dit een moeilijk geval, want een obscure CD van een niet meer bestaande band, die niet eens in het Engels zong kan je natuurlijk nergens vinden. Ik zal hem voor bezoek met interesse eens opzetten.Als ik erg ver vooruit kijk en denk aan een Progpower Brasil (vervroegd pensioen plan van mij!) dan lijkt een reünie optreden van deze band mij zeer geschikt als afsluiter. Maar ja plannen maken en uitvoeren zijn twee.